ahmed arif

ay karanlik

maviye
maviye calar gozlerin,
yangin mavisine
ruzgarda asi,
korsem,
senden gayrisina yoksam,
bozuksam,
can benim, dus benim,
ellere nesi?
hadi gel,
ay karanlik...

itten ac,
yilandan ciplak,
vurgun ve bela
gelip durmussam kapina
var mi ki doymazligim?
ille de ille
sevmelerim,
sevmelerim gibisi?
oturmus yazicilar
fermanim yazar
n’olur gel,
ay karanlik...

dort yanim pust zulasi,
dost yuzlu,
dost gulucuklu
cigaramdan yanar.
alnim operler,
suskun, hayin, ciyansi.
dort yanim pust zulasi,
donerim donerim cikmaz.
en leylim gecede olesim tutmus,
etme gel,
ay karanlik...