boguntunun yılan islıkları

ahmet telli’nin hüznün isyan olur kitabından bir şiir.


yalnız sevgililer kandilinde
titrek alevi hüzün
çarpıyor sapsarı toprağına yüzünün
ve akıyor mumyalaşmış bir korku
pencerenden

saatlerin kadranlarına asılmış
binlerce ton izmarit kokusu
sessiz dualar mı
ilençler mi büyütüyor
ağırdan yürüyen zamanı

düşerek şamdanların
paslanmış yüreğinden
kapaklanıyor kuştüyü yastıklara
sarsılıyor hıçkırıklarla ve öpüyor
aldanışlarının oyalı mendilini

nasılda deliriyor isterik kahkahalar
kulaklarının karanlık kuytusu
doluyor ormanlarından fırlayan
kötü kahramanlarla her yanı
haykıramıyor

karıncalanan kasıklarında
yürüyen bir engerek
kanlı dişleriyle gülüyor, ısırıyor
saplanıyor iki kaşının ortasına
yalnızlıklar, aldanışlar.